Μία νέα πτυχη-χαρακτηριστικό του νεοέλληνα γνωρίσαμε τις τελευταίες εβδομάδες, με αφορμή την κοινοποίηση της πρόθεσης της κυβέρνησης να παραχωρήσει την ελληνική ιθαγένεια σε μετανάστες που πληρούν τις σχετικές προϋποθέσεις, οι οποίες θα προβλέπονται από το αντίστοιχο νομοσχέδιο.
Φυσικά δεν αναφέρομαι στην πολιτική ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία όπως θα περίμενε και ο πιο φιλόδοξος νεοδημοκράτης ανθρωπιστής, θα κατακεραύνωνε την πρόθεση αυτή της κυβέρνησης ακόμα και αν συμφωνούσε με το μέτρο, στο πλαίσιο μίας λαϊκιστικής, εθνοκεντρικής, ψηφοθηρικής πολιτικής. Με την νέα ηγεσία της Ν.Δ να προσπαθεί να μας καταστήσει σαφές από τις αρχές του Οκτώμβρη, ότι θα ξαναγυρίσει το κόμμα στις ρίζες του, αυτές δηλαδή της "λαϊκής δεξιάς", η αντιμετώπιση αυτή στο φλέγον ζήτημα των μεταναστών ήταν το λίγότερο αναμενόμενη...ειδικά όταν ψυχανεμίστηκαν στην Ρηγίλλης τους πρώτους ψίθυρους γκρίνιας στην κοινωνία...
Ούτε φυσικά αναφέρομαι στην επιμονή-σχεδόν εμμονή-του κ. Καρατζαφέρη για την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το εν λόγω ζήτημα, σε μία προσπάθεια μέσα από τον προσφιλή του λαϊκισμό να κερδίσει ότι μπορεί και να περισώσει έστω κάτι από τα αποκαϊδια που έχει αφήσει η εκλογή του Α. Σαμαρά στο κόμμα της Ν.Δ...(αλήθεια πιστεύω ότι ακόμα δεν κοιμάται τα βράδια από τις αρχές Δεκεμβρίου οπότε και έγινε γνωστό το όνομα του διαδόχου του Κ. Καραμανλή με ότι επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτό στο F.N εεεεεε με συγχωρείτε στο ΛΑ.Ο.Σ εννοούσα...)
Αναφέρομαι στον απλό καθημερινό Έλληνα πολίτη, αυτόν που μπορεί να έχει καταγωγή και ο ίδιος από οικογένεια μεταναστών, αυτόν που έχει συγγενείς στο εξωτερικό, οι οποίοι έφυγαν μετανάστες όταν ήθελαν να αναζητήσουν ένα καλύτερο αύριο στην Αυστραλία, στην Αμερική, στην Γερμανία...Αναφέρομαι σε αυτόν που καταδικάζει κάθε 28η Οκτωμβρίου την ναζιστική θηριωδία και αναγουλιάζει στο άκουσμα θεωριών περί Άρειας φυλής και καθαρότητας του αίματος...Αναφέρομαι σε αυτόν που βλέποντας τις ειδήσεις για τις βιαιοπραγίες των αστυνομικών του Α.Τ Ακροπόλεως κατά του χιλιανού στις αρχές του μήνα έσκιζαν τα ιμάτιά τους ότι δεν ειναι κατάσταση αυτή και ότι το σώμα της ΕΛ.ΑΣ πρέπει επιτέλους να επαναπροσδιορίσει τον ρόλο του και τον τρόπο δράσης του μέσα στην κοινωνία...Αναφέρομαι σε αυτόν που βλέπει την δυστυχία γύρω του στον κόσμο και προσπαθεί να την συλλάβει μέσα από χολυγουντιανές υπερπαραγωγές και κεντρικά δελτία ειδήσεων...Αναφέρομαι σε αυτόν που όταν θέλει να κάνει κάποιο μερεμέτι στο σπίτι του θα ψάξει να βρει έναν μάστορα, ο οποίος κατά πάσα πιθανότητα θα είναι αλλοδαπός. Αλλά αυτό δεν θα τον πειράξει γιατί καίγεται να κάνει την δουλειά του...Αναφέρομαι σε αυτόν που όταν κατάλαβε τι είναι αυτές οι μυτερές λευκές κουκούλες και τι έχουν κάνει στο παρελθόν ένιωσαν αποτροπιασμό για το ανθρώπινο είδος...Αναφέρομαι σε αυτόν τον μεσήλικα που έχει γαλουχηθεί μέσα στα συνθήματα κατά του Απάρτχάιντ, του φασισμού, των κοινωνικών και φυλετικών διακρίσεων ακούγοντας beatles και κάνοντας σημαία μίας ολόκληρης γενιάς, που θέλησε να αλλάξει τον κόσμο, το Woodstock...Αναφέρομαι σε αυτόν που όταν βλέπει τον Cisse, τον Dudu, τον Childress νιώθει υπερήφανος που ο παίχτης αυτός κοσμεί την ομαδάρα του...
Αυτός ο ίδιος Έλληνας, αυτός ο ίδιος πολίτης, αυτός ο ίδιος άνθρωπος ανακαλύπτουμε αυτές τις μέρες ότι είναι ένας ξενόφοβος ρατσιστής; Ή για άλλη μία φορά έχει πέσει θύμα μίας λαϊκιστικής πολιτικής; Μα αλήθεια, πόσες φορές πρέπει να πέσει θύμα ενός δημαγωγικού πολιτκού λόγου ένας άνθρωπος για να καταλήξουμε στο ασφαλές συμπέρασμα ότι είναι το λιγότερο υποκριτής που λειτουργεί με βάση τα καλά και συμφέροντα ή είναι απλά ηλίθιος και τον κυβερνάνε αυτοι ακριβώς που του αξίζουν...;
Φυσικά δεν αναφέρομαι στην πολιτική ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία όπως θα περίμενε και ο πιο φιλόδοξος νεοδημοκράτης ανθρωπιστής, θα κατακεραύνωνε την πρόθεση αυτή της κυβέρνησης ακόμα και αν συμφωνούσε με το μέτρο, στο πλαίσιο μίας λαϊκιστικής, εθνοκεντρικής, ψηφοθηρικής πολιτικής. Με την νέα ηγεσία της Ν.Δ να προσπαθεί να μας καταστήσει σαφές από τις αρχές του Οκτώμβρη, ότι θα ξαναγυρίσει το κόμμα στις ρίζες του, αυτές δηλαδή της "λαϊκής δεξιάς", η αντιμετώπιση αυτή στο φλέγον ζήτημα των μεταναστών ήταν το λίγότερο αναμενόμενη...ειδικά όταν ψυχανεμίστηκαν στην Ρηγίλλης τους πρώτους ψίθυρους γκρίνιας στην κοινωνία...
Ούτε φυσικά αναφέρομαι στην επιμονή-σχεδόν εμμονή-του κ. Καρατζαφέρη για την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το εν λόγω ζήτημα, σε μία προσπάθεια μέσα από τον προσφιλή του λαϊκισμό να κερδίσει ότι μπορεί και να περισώσει έστω κάτι από τα αποκαϊδια που έχει αφήσει η εκλογή του Α. Σαμαρά στο κόμμα της Ν.Δ...(αλήθεια πιστεύω ότι ακόμα δεν κοιμάται τα βράδια από τις αρχές Δεκεμβρίου οπότε και έγινε γνωστό το όνομα του διαδόχου του Κ. Καραμανλή με ότι επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτό στο F.N εεεεεε με συγχωρείτε στο ΛΑ.Ο.Σ εννοούσα...)
Αναφέρομαι στον απλό καθημερινό Έλληνα πολίτη, αυτόν που μπορεί να έχει καταγωγή και ο ίδιος από οικογένεια μεταναστών, αυτόν που έχει συγγενείς στο εξωτερικό, οι οποίοι έφυγαν μετανάστες όταν ήθελαν να αναζητήσουν ένα καλύτερο αύριο στην Αυστραλία, στην Αμερική, στην Γερμανία...Αναφέρομαι σε αυτόν που καταδικάζει κάθε 28η Οκτωμβρίου την ναζιστική θηριωδία και αναγουλιάζει στο άκουσμα θεωριών περί Άρειας φυλής και καθαρότητας του αίματος...Αναφέρομαι σε αυτόν που βλέποντας τις ειδήσεις για τις βιαιοπραγίες των αστυνομικών του Α.Τ Ακροπόλεως κατά του χιλιανού στις αρχές του μήνα έσκιζαν τα ιμάτιά τους ότι δεν ειναι κατάσταση αυτή και ότι το σώμα της ΕΛ.ΑΣ πρέπει επιτέλους να επαναπροσδιορίσει τον ρόλο του και τον τρόπο δράσης του μέσα στην κοινωνία...Αναφέρομαι σε αυτόν που βλέπει την δυστυχία γύρω του στον κόσμο και προσπαθεί να την συλλάβει μέσα από χολυγουντιανές υπερπαραγωγές και κεντρικά δελτία ειδήσεων...Αναφέρομαι σε αυτόν που όταν θέλει να κάνει κάποιο μερεμέτι στο σπίτι του θα ψάξει να βρει έναν μάστορα, ο οποίος κατά πάσα πιθανότητα θα είναι αλλοδαπός. Αλλά αυτό δεν θα τον πειράξει γιατί καίγεται να κάνει την δουλειά του...Αναφέρομαι σε αυτόν που όταν κατάλαβε τι είναι αυτές οι μυτερές λευκές κουκούλες και τι έχουν κάνει στο παρελθόν ένιωσαν αποτροπιασμό για το ανθρώπινο είδος...Αναφέρομαι σε αυτόν τον μεσήλικα που έχει γαλουχηθεί μέσα στα συνθήματα κατά του Απάρτχάιντ, του φασισμού, των κοινωνικών και φυλετικών διακρίσεων ακούγοντας beatles και κάνοντας σημαία μίας ολόκληρης γενιάς, που θέλησε να αλλάξει τον κόσμο, το Woodstock...Αναφέρομαι σε αυτόν που όταν βλέπει τον Cisse, τον Dudu, τον Childress νιώθει υπερήφανος που ο παίχτης αυτός κοσμεί την ομαδάρα του...
Αυτός ο ίδιος Έλληνας, αυτός ο ίδιος πολίτης, αυτός ο ίδιος άνθρωπος ανακαλύπτουμε αυτές τις μέρες ότι είναι ένας ξενόφοβος ρατσιστής; Ή για άλλη μία φορά έχει πέσει θύμα μίας λαϊκιστικής πολιτικής; Μα αλήθεια, πόσες φορές πρέπει να πέσει θύμα ενός δημαγωγικού πολιτκού λόγου ένας άνθρωπος για να καταλήξουμε στο ασφαλές συμπέρασμα ότι είναι το λιγότερο υποκριτής που λειτουργεί με βάση τα καλά και συμφέροντα ή είναι απλά ηλίθιος και τον κυβερνάνε αυτοι ακριβώς που του αξίζουν...;
.png "English"){kind=small}
